kısa

bazen susmaya ihtiyaç duyar insan.

Maskeler ve Şeytanlar

Kaç defa maskeler taktım.
Kaç defa saklama gereksinimi duydum.
Bazen çok konuştum.
Az da olsa sustum.
Ama bugün karşıma aldım o küçük çocuğu .
Olanlardan habersiz hasar almış zihnine,vücuduna baktım.
Samimiyetle konuştum onla,
Kelimelerden yoksun olarak.
Olanları konuşmaya gerek yoktu artık.
İzledim onu,kendimi usulca izledim.
Ağlamak istedim,akıtmak istedim onu zihnimden,kalbimden.
Yapamadım.
İnatla sımsıkı tutunmuş o maskemi atamadım.
Zamanla sıradanlaştırdım onu.
Rahatlamak için anlattım insanlara.
İnan,inanmayan
Anlattım.
Ama bir türlü bu hüznü atamadım.
Dışarı vuramadım öfkemi.
Şu anda en temiz haliyle duran çocuk
Masmumiyetini kaybediyor gözümün önünde.
Öldürmek istiyorum.
Korkuyorum.
Lanet olsun ki korkuyorum.
İstemesem bile maskeyle yaşamaya devam etmek zorundayım
Ediyorum da.


                                                              Mert ŞENCAN

Lanet Olsun

Böyle ılık rüzgarlar esen yaz akşamlarında deniz rüzgarına hüznü katıp yüreğime doluyor ya.
İşte böyle zamanlarda ruhuma huzur,gönlüme sevda ,seyrime loş ışıklar vuruyor.
Ne yapacağını bilmeyen titrek bir sonbahar yaprağı gibiyim ya.
Lanet olsun böyle adama diyorum içimden.
Ruhum bedenime gömüşmüş ağlıyor,
Nefretim ciğerlerimi nemlendiriyor ya.
Lanet olsun böyle adama.
Bana.
Ve ona.
Neden böyle olduğuna kelimeler yetişmiyor ya.
Sevgiler hep kalem üstünde kalıyor ya.
Herkes güç kavgasında
Herkes pişman
Herkes sonsuz gururlu ya.
Lanet olsun böyle adama.
Bana.
Ve ona!
Beynim çalışıyor ya hala içten içe.
Çaydanlık dumanını vuruyor ya mutfağa.
Her şey sen gibi her şey o gibi ya.
Lanet olsun böyle çaydanlığa.
Son tütün kalır ya cebinde o son heves.
O da hep öyle sevimsiz ya.
Lanet olsun böyle yaşama,
Diyor insan içinden ama vazgeçmiyor ya.
Lanet olsun cevapsız tüm sorulara.
Ama yinede dönsün dünya.
Lanetle,aşkla,nefretle ve hüzünle.
İçelim o çaydanlıktan çayı,içelim son sigarayı.


Mert ŞENCAN

Neyse

Yoruldum

Kendime nasıl olupta yetemediğimi

Düşünmekten konuşmaktan

Eski duyguları tekrar hissedebilir mişim gibi

Kendimi avutmaktan

Birkaç dostum kalmış geri

Konuşabilecepim bir kaç söz

Gözyaşlarım bile suyunu çekmiş

Düzen bu dünya benimdir diyor

Beden direniyor gitmem gidemem bu kalpten

Yolları eskitmeden

İçten bir kez gülmeden

Herşeyi boşversem bile..Neyse

Artık çok geç

Yaşamayı geç boşvermeye bile