Kaç defa maskeler taktım.
Kaç defa saklama gereksinimi duydum.
Bazen çok konuştum.
Az da olsa sustum.
Ama bugün karşıma aldım o küçük çocuğu .
Olanlardan habersiz hasar almış zihnine,vücuduna baktım.
Samimiyetle konuştum onla,
Kelimelerden yoksun olarak.
Olanları konuşmaya gerek yoktu artık.
İzledim onu,kendimi usulca izledim.
Ağlamak istedim,akıtmak istedim onu zihnimden,kalbimden.
Yapamadım.
İnatla sımsıkı tutunmuş o maskemi atamadım.
Zamanla sıradanlaştırdım onu.
Rahatlamak için anlattım insanlara.
İnan,inanmayan
Anlattım.
Ama bir türlü bu hüznü atamadım.
Dışarı vuramadım öfkemi.
Şu anda en temiz haliyle duran çocuk
Masmumiyetini kaybediyor gözümün önünde.
Öldürmek istiyorum.
Korkuyorum.
Lanet olsun ki korkuyorum.
İstemesem bile maskeyle yaşamaya devam etmek zorundayım
Ediyorum da.
Mert ŞENCAN
