Ağlamaya yeni başlamıştım.Derinden bir şey kopuyordu sanki.İnsanlar ise hissetmemeye programlanmış bir şekilde yaşamaya devam ediyorlardı.Fazlasıyla hissediyordum bazen her şeyi.Ve hayvan gibi korkuyordum.Ve korkuttuğum insanları görüyordum.Ve ne yazıkki hepsi sevdiğim insanlardı.Siz hç gitmeniz gerektiğini hissettiniz mi?ben hissettim.Korkuya buladığım bir kalp ve karşılıklı saplanan hançerler.Sözle bakışla vurulan hançerler.Yalnız kalacağımı bile bile daha fazla zarar vermeme ve zarar görmeme isteği.
Ağlamaya yeni başlamıştım.Varolan tüm gözyaşlarını ruhumda hissedebiliyordum.Ne yapsam olmayacaktı.Acımasız bir insan mıyım?Bu endişe beni yiyip bitiriyordu.En son ne zaman bu kadar ağladım hatırlamıyorum.Korkuyordum lanet olası herşeyden(fucking everyrthing) korkuyordum.Yaptığımız duvarlar,koyduğumuz sıfatlar.
Ağlamaya yeni başlamıştımve hiçbirşey öğrenmek istemiyordum artık.Ot gibi yaşamak istiyordum.Bildikçe köreliyor,hissizleşiyordum.Bilgi insan beyninin var olduğunu sandığı gerçeklikler bütünü ama bahsedilen herşey hissiyat.Farkında olmasan bile duygu olmadan yaşanmıyor.Çünkü o her şey.Aklınıza gelebilecek her şey.
